Brief aan…

Dag Wim,

Vandaag hebben we afscheid genomen van een lieve vriend en goede kameraad. In de week hier voorafgaand heb ik lang geworsteld met wat ik voel, niet voel en verondersteld word te voelen. Toen je laatste woorden werden voorgelezen zijn echter bij mij de wolken opgeklaard. 1 les die je me lang geleden al hebt proberen leren is dat ik eerlijk moet zijn. Tegen mezelf, over wat ik voel en voor wie ik dat voel.

Ik heb geluk een vriend te hebben gehad bij wie ik hiervoor vaak geen woorden nodig had en in wiens ogen ik oprechte blijdschap heb gelezen dat voor mij het gevecht met de demonen voorbij was. De Morgan die naast je heeft gestaan om de afgrond in te kijken zou kwaad zijn geweest, onredelijk kwaad (maar er was dan ook niks redelijks aan die juffer) en ontroostbaar. En hoewel het me meer spijt dan ik kan zeggen of schrijven dat ik deze keer geen afscheid heb kunnen nemen ben ik blij. Blij en vereerd dat ik je heb mogen kennen.

Welterusten Wim.

Toegenegen kameraadschappelijke groeten,

Morgan