Recensie: Veel vrouw, af en toe een man

Wat een bagger.

Dat is een wel heel summiere samenvatting van een vod waarin noch de personages, noch de amper aanwezige plot, noch de schrijfstijl konden boeien. Voor zover er een verhaallijn te bespeuren valt gaat het boek over drie generaties vrouwen en hun ‘vriendinnen’. Maar waarom er eerst een half boek wordt uitgediept hoe verknocht de meisjes aan elkaar zijn om op de laatste bladzijden vraagtekens bij deze gevoelens te zetten ontgaat mij geheel. En zo zijn voor mij alle acties der hoofdpersonages motivatieloos. Laat staan dat ik begrip of sympathie zou moeten opbrengen voor deze plastieken personages.